Dag 18: Snorkelen in Batangas

Onze laatste volledige dag in de Filippijnen vatten we vroeg aan met een dagreis naar de koraalriffen van de provincie Batangas. De busreis van zo'n viertal uren is meer dan de moeite waard. We worden met twee bootjes naar een afgelegen resort gebracht waar we onder een stralende zon zwemvliezen en snorkel aantrekken. Voor de meesten onder ons is het de eerste keer om snorkelend kennis te maken met de kleurenpracht van verschillende exotische vissen en de prachtige grillen van moeder natuur met haar onderwaterfauna en -flora. Als vanop een platform enkele broodkruimels in het water worden geworpen komen massa's gekleurde vissen op dit lokaas af. Na het snorkelen is het nog lekker genieten van de mooie namiddagzon in het water. Een prachtig ontspanningsmoment tot slot van een al even geslaagde studiereis...
Omdat we ondanks het vroege opstaan toch pas laat konden vertrekken, gaat het niet meer om snel nog even - voor het zonnetje ondergaat - een ommetje te maken langs Lake Ta'al en er in Tagay Tay, midden het meer, de uitgedoofde vulkaan te zien liggen. Dan maar 4 uur terug naar MaryHill midden het drukke verkeer om er ons vaatje San Miguel leeg te drinken tot over middernacht...

Dag 17: Manila

Op onze City-trip in Manila trekken we eerst naar Payatas, de barangay rond de nog steeds in uitbating zijnde afvalberg. We krijgen geen permissie om de afvalberg zelf te bezoeken, maar een wandeling naar de kerk en een gesprek met de parochiepriester, Fr. Aldrin, leert ons ook al veel: de families van de scavangers verdienen door de verkoop van de gerecycleerde materialen vaak meer dan met een gewone job in de provincies (?!); deze afvalberg moest eigenlijk al gesloten zijn, maar door een nieuw aangevraagde extensie van de exploitatie lijkt dit niet te zullen gebeuren; daarenboven is tot op heden in geen enkele sociaal-economische oplossing voorzien voor hen die vandaag nog (80.000 man) van deze afvalverwerking leven. De pastoor geeft ons volgende nadenker mee: dat we zouden beseffen in welke situatie wij in West-Europa mogen leven...
We bezoeken daarna in Quiapo de kerk van Jesus Nazarene, een bekend bedevaarts- en dovotieoord. Rond de kerk bevinden zich ook heel wat fortune-tellers en enkelen onder ons laten zich verleiden om hun toekomst te laten voorspellen.
Na de middag bezoeken we Manila Intramuros, de oude Spaanse binnenstad, en Fort Santiago in het bijzonder. Hier werd ondermeer na een schijnproces dokter Josė Rizal (1861-1896), martelaar van de Filippijnse onafhankelijkheidsstrijd, ter dood veroordeeld. Rizal had in een tweetal novellen - Noli me tangere en El Filibusterismo - het Spaanse koloniale systeem en kerkelijke bestuur aan de kaak gesteld. Opmerkelijk is dat zijn tweede novelle in ons eigenste Gent in eerste druk in 1891 verscheen!!!
Eenmaal we Makati, het financiēle en commerciēle centrum van Manila bereiken, zien we opnieuw een ander uiterste van deze miljoenenstad. We hebben nauwelijks de tijd om al onze centen in dit enorme winkelcomplex op te doen en lopen er bijna verloren als we niet zouden opletten.
Daarna bezoeken we tot slot nog een ander uiterste, namelijk de slums langs de spoorweg. Via het project Ahon Sa Hirap ("zichzelf aan de armoede onttrekken") dat de benadering volgt van de Grameen Bank van Nobelprijswinnaar Dr. Muhammed Yunus, probeert men de squathers opnieuw een normale manier van leven te bezorgen. Het contact met de mensen zelf in deze krottenwijk doet ons de ogen openen...
Op de terugweg maar Maryhill Tay-Tay worden we ook nog geconfronteerd met een van de grote problemen van Manila: het overdrukke verkeer dat veel tijd doet verliezen.

Dag 16: Bayombong-Manila

We verlaten definitief Bayombong en meteen ook onze Filippijnse mede-studenten geneeskunde Joel en Jim ėn de Haītiaanse fraters Scheutisten, Isaac, Herslo en Marcelin die met ons zijn meegereisd.
We bezoeken ter plaatse nog het Veterans Regional Hospital en vatten dan de lange busreis terug aan naar Manila, van waaruit we onze laatste dagen Filippijnen zullen meemaken. Pater Eugeen reist met ons mee tot Manila, Cubao. Op zijn eenvoudige, maar eerlijke manier neemt hij van ons afscheid om te gaan logeren in het CICM Provincial House. Maar binnenkort zien we Eugeen hopelijk terug in Belgiē wanneer hij tijdens de zomermaanden bij ons op vakantie is. Misschien op de bijzondere deliberatie voor ons die naar de Filippijnen zijn gekomen: we zijn Eugeen namelijk - onze man achter de schermen in Baguio (zelfs voor de Leuvense proffen!) en onze gids op onze bergreis - nog veel verschuldigd...
In Manila aangekomen, even na sunset, betrekken we ons kamers, nemen maaltijd en zoeken nogal snel ons bed op, want morgen vroeg uit de veren om Manila te bezoeken.

Dag 15: Bayombong

Dat er in de Filippijnen nog sporen te vinden zijn van een eeuwenlange Spaanse aanwezigheid blijkt niet alleen uit de naam Nueva Vizcaya (Nieuw Biskaje) - de provincie waar we ons nu bevinden - en het portaal en de toren van de kathedraal van Bayombong, maar bijvoorbeeld ook uit een traditioneel paasgebruik, zoals we er bijvoorbeeld deze morgen vroeg een konden meemaken. Tegen 4h30 grijpt hier namelijk de Encuentra plaats: begeleid door een kleine lokale fanfare wordt de Verrezen Jezus met zegevaandel in processie vanuit een bepaalde wijk door witte mannen gedragen tot juist voor een podium aan de kathedraal. Van de andere kant komt een stoet in het zwart geklede vrouwen aan: zij brengen in stilte tot voor het zelfde podium een beeld van zijn Moeder Maria, met een rouwsluier op het hoofd. Op het podium staan een 5-tal engelen (meisjes) en zij zingen vreugdezangen. Met een duidelijk Filippijns accent zijn daarin het 'alleluia', 'resurrexit sicut dixit' en 'laetare' herkenbaar. Als hoogtepunt van het gebeuren haalt de engel-soliste de zwarte sluier van het hoofd van Maria weg en bij deze blijde ontmoeting met haar Zoon barst de menigte in vreugde uit en zijn de 'klokken uit Rome teruggekeerd'...
Na het ontbijt trekken we ons terug op een berg-resort en nemen we een verfrissende duik in een zwembad. Eens de middag voorbij trekken we naar Solano, een voorstad van Bayombong, en laten er ons in een cock-pit verleiden tot een 5-tal partijtjes hanengevechten. Of men dit nu moet verbieden omwille van het dierenleed en/of de mogelijke gokverslaving laten we even in het midden. Feit is evenwel dat dit vooral een mannen-'sport' is - een vorm van machismo-, dat het gokken met bijzonder veel animo en lawaai gebeurt, dat tijdens de cockfight de spanning te snijden is, dat na de nederlaag van deze of gene haan er werkelijk 'met het geld gesmeten wordt'...
Op het Amerikaans aandoende binnenplein van de Saint Mary's University wordt door enkelen, onder een drukkende warmte, nog even voetbal gespeeld, terwijl anderen een boek of een puzzle oplossen. We hopen nog even via streaming tv van Sporza de Ronde van Vlaanderen te kunnen volgen, maar dit blijkt in het buitenland niet mogelijk te zijn: we moeten het dus met het intussen bekende bericht stellen dat Ballan heeft gewonnen.

Dag 14: Lagawe - Asipulo

Op de weg van Banawe naar Bayombong ligt Lagawe waar we deze morgen het Ifugao Provincial Hospital bezoeken. Een sociaal assistente maakt zich vrij om ons rond te leiden en ons gesprekken te laten aanknopen met patiënten op de kamers. Ze legt ons ondermeer uit dat het PhiliHealth systeem (dat voor een stuk de kosten van consultatie en opname terugbetaalt) interessant is voor de familie van de (gewezen) staatsambtenaar of militair, maar dat de gewone Ifugao-rijstboer de maandelijkse 100 pesos (1,55euro) nauwelijks kan betalen...
Na een korte lunch trekken we naar de Poblacion Asipulo waar we de barangay's Assiduntog en Attaban aandoen. Aangezien Pater Eugeen hier jarenlang pastoor is geweest en geen onbekende is, biedt zijn aanwezigheid ons de entrée om in deze wijken bij de mensen aan te kloppen en hun dagelijkse leven en kleine woning van dichterbij te leren kennen.
In de vooravond gaan we naar de kathedraal van Baombong om er de paaswake mee te maken. We krijgen van de plaatselijke bisschop een persoonlijke vermelding op het lijstje van de aanwezigen en als we na de viering hem nog even aanspreken is hij blij dat er student mee is uit Oostrozebeke, het dorp waar zijn voorganger, bisschop Alberto Vanoverbeke, vandaan was.
Na het avondmaal snijdt Annelies de op zijn Filippijns versierde verjaardagscake aan en wordt het karaoke-systeem opgestart, waarbij op de tonen van oude en nieuwe krakers wordt meegekweeld of gezongen...

Dag 13: Batad

Wanneer we 's morgens in ware Indiana Jones on tour in jungle-stijl vanuit Banawe de hobbelige en kronkelende bergweg naar Batad nemen met gehuurde jeeps, weten we misschien wel wat we daar eigenlijk gaan zoeken, maar de vrees is groot dat het weer niet veel zal betekenen: nauwelijks lijken de nevel en mist te willen optrekken; we zullen zien...
De afdaling naar Batad via een wandelpaadje heeft eigenlijk iets van een déjà-vue effect, met dit verschil dat de regenwouden die we al kenden van National Geographic, we nu in levende lijve zelf in alle pracht kunnen aanschouwen en in vogelgekwetter kunnen beluisteren. Naarmate we Batad naderen lijkt de zon zich een weg door de wolken te branden en daagt het amfitheater aan rijstvelden van Batad voor onze ogen op; de zweetdruppels van terugkerende wandelaars voorspellen evenwel een harde klim naar boven...
Met de hulp van een jongetje dat voor een tip graag gids voor ons speelt, bereiken we via de boorden van de rijstvelden en een duizelingwekkende trappenafdaling uiteindelijk ons doel: de waterval van Batad. Wie nabij de waterval even een duik neemt in het verfrissende water beseft dat dit maar weinig zal uithalen: straks zal het zweet zich bij de terugtocht uit alle poriën persen.
We eten over de helft van de terugtocht pizza's in een lokaal Filippijns restaurantje en we proberen de verloren energie en het verloren vocht overvloedig te compenseren. Pas wanneer we helemaal opnieuw de top van de vallei hebben bereikt beseffen we hoe waar de woorden zijn die op de T-shirts staan die er als souvenir worden aangeboden: "We Survived Batad".
Nog even terug naar Banawe, waarna we de weg inslaan naar het Bayombong van de lowlands en definitief de Filippijnse cordillera's achter ons laten. Een avond eerder dan voorzien nemen we onze intrek in het Alumni-house van de Saint Mary's University van Baombong, welke eveneens door Vlaamse paters Scheutisten hier werd opgericht!

Dag 12: Hapao

Na onze eerste overnachting in Banawe trekken we erop uit naar Hapao waar zich tussen de rijstvelden een klein kerkje bevindt dat enkel via de 'rijstpaden' te bereiken is. We bereiken na enkele kilometers evenwichtsoefening en overwinning van onze hoogtevrees een kleine zwavelhoudende warmwaterbron. Maar nog heerlijker lijkt het onder een stralend zonnetje ons af te koelen in het klaterende en bruisende riviertje naast de bron.
Wanneer de plaatselijke pastoor weet heeft van onze aanwezigheid op zijn parochie, brengt hij met enkele van zijn medewerkers ons ongevraagd een Filippijns middagmaal (vis en kip) met rijst en zoete patatten. Na onze wandeling tussen de rijstvelden bezoeken we het Hungduan Municipal Hospital waar opnieuw slechts een beperkt aantal patiënten aanwezig is en dan alleen nog in pediatrie... Voor het avondmaal trekken we met enkelen naar de Witte Donderdagviering met voetwassing in de kerk van Banawe, waar zusters Annie en Jeanne van de Zusters van de Jacht (Heverlee) nog steeds de Belgische aanwezigheid in Banawe verzekeren...

Dag 11: Banawe

Op weg naar Banawe wordt duidelijk hoe deze streek geteisterd kan worden door de regens van het regenseizoen: hele bergflanken komen door het overvloedige water naar beneden en zorgen voor een stenenregen die blijkbaar nauwelijks in het daaropvolgende jaar van de wegen opgeruimd raakt.
Na heel wat kronkelen bereiken we Ifugao via Polis Mountain (bewakingspost van het leger) dat zich in mistige wolken hult. Daarna dalen we af naar Banawe waarvan we plots het begin van de vallei zien. Dit prachtige landschap, dat het resultaat is van het samenspel van natuur en cultuur, bestaat volgens de lokale overlevering reeds van 1000 vr Chr. Aan de verschillende viewpoints bevinden zich heel veel winkeltjes waar heel wat houtsnijwerk wordt aangekocht dat straks menige Kortrijkse studentenkamer of als geschenkje de ouderlijke huiskamer zal versieren. Terwijl we de lokale bewoners het hout zien carven of de stoffen zien weven, wandelen we onder een stralend zonnetje de weg stadinwaarts naar beneden.
Na het verlaatte middagmaal trekken we naar het (evangelische) Good News Clinic waar een overenthousiaste dokter ons in het ziekenhuis rondleidt en probeert te overtuigen om er ons een tijd als vrijwilliger in te zetten voor de Filippijnse gezondheidszorg. Wanneer we buitenkomen kondigen de eerste druppels de regenbui aan welke menige liters water over de straten en velden laat stromen.

Dag 10: Bontoc

In Bontoc aangekomen vanuit Sagada, wandelen we eerst wat rond op een marktje waar heel wat artefacten en producten worden verkocht uit de verschillende regio's van de Mountain Province. Na het middagmaal krijgen we een rondleiding in het lokale provinciale ziekenhuis en bezoeken we het volkenkundig museum waaraan de persoonlijke collectie van Zr. Basile Gekiere, afkomstig uit Dentergem (zuster van de Jacht) ten grondslag ligt. Deze uitgebreide verzameling bestaat uit artefacten en rituele objecten van 7 verschillende etno-linguistieke groepen uit de Cordillera's die dikwijls allemaal onder de noemer Igorots werden aangeduid. Na dit volkskundig culturele intermezzo gaat elk een beetje zijn eigen weg in de stad, bvb door eens de karabau's van dichtbij te gaan bekijken aan het water of de shy plant te leren kennen die dichtklapt van zodra je eraan komt.
In plaats van met de vans de berg op te rijden naar het bisschoppelijk pastoraal centrum waar wij zullen overnachten, nemen de meeste studenten voor de eerst keer een tricycle. In het centrum nemen we rustig de tijd om ons eens rustig te verfrissen en met een prachtig zicht vanaf de berg Bontoc te bekijken. In de avond worden de kaarten bovengehaald en wordt, James Bond achterna, als in Casino Royal duchtig gepokerd...

Dag 9: Sagada

Sagada is de nummer 2 in de toeristische gidsen die de bergprovincie beschrijven. Zijn vermaardheid heeft Sagada te danken aan de ondergrondse grotten (een beetje zoals ons grotten van Han).De afdaling in de cave is een hele belevenis en vereist stevig schoeisel, hoewel dit voor onze Filippijnse gidsen een klusje is dat zij verrichten op hun 'sloffen'. De vleermuizen kwetteren boven onze hoofden en kijken niet om naar onze menselijke aanwezigheid om hun uitwerpselen rijkelijk rond te strooien... Alle studenten wagen zich door de ondergrondse beek en wrikken zich lenig door de speleologieholte om het tweede deel van de grotten te betreden. Meer dan 2 uur later bereiken allen (al dan niet met een lichte kneuzing) de uitgang van de grotten.
Op de terugweg slaan we met onze gidsen een zijweg in om de opeengestapelde coffins te bezoeken bij de ingang van de Lumiang Cave. Eeuwen behoorde het tot het dodenritueel van de inwoners van Sagada om hun overledenen tegen de rotswand op te tassen of op te hangen.
Na de middag bezoeken we het episcopaalse (anglicaanse) St. Theodore's Hospital waar dokter, verpleegsters en personeel zitten te wachten op patiënten... Achter de kerk, op weg naar de Echo Valley waar zich nog een paar hanging coffins bevinden, maken enkele locals (mits een kleine fooi voor een fles gin) muziek en wordt er door de aanwezige vrouwen gedanst. In de vallei zelf wordt wel eens een Leo, Le-e-eo uitgeprobeerd, maar de echo klinkt nooit als in de reclame...
Er worden in de lokale winkeltjes nog wat kaartjes gekocht die hopelijk sneller bij jullie aankomen, dan wij zelf terug zullen zijn

Dag 8: op weg naar Sagada

Deze morgen vroeg verlieten we definitief Baguio richting Sagada. Op onze weg daarnaartoe stopten we in Sayangan waar we een rondleiding kregen door een van de lokale dokters, een alumnus van de SLU. Er waren deze zondagmorgen in dit kleine ziekenhuisje welgeteld 7 patiënten, waaronder 2 kindjes die deze nacht het levenslicht zagen. Onze studenten waren niet in het minst verwonderd over de netheid van dit hospitaal. Onder een blakende zon kregen we nog les spelen-met-een-tol van enkele lokale jongetjes.
Wanneer we op de markt van Abatan stoppen om er te eten, houden de meesten het bij de aankoop van wat fruit: de vele vliegen die rondzwermen bij de lokale slager die zijn ossenkop, -staarten, -uier en -vel in zijn open vitrine hangen heeft, hebben de eetlust blijkbaar weggenomen... Jammer genoeg is ook het kleine dispenarium op zondag niet open.
Verder stoppen ze nog even op de missiepost van Sabangan om de benen te strekken en lopen we even langs in de coöperatieve waar toevallig, om haar tijd te verdrijven, een dame op een weefgetouw kleurrijke stoffen weeft. Er worden enkele hebbedingetjes aangekocht.
Plots overvalt ons een warmteregen met veel gedonder, en deze doet ons begrijpen waarom het moeilijk is in het regenseizoen deze streek aan te doen: met veel regen zijn deze 'gravé-wegen' langs de bergflanken gewoon onberijdbaar. Eens in Sagada nemen we onze intrek in het hotelletje terwijl een tweede langduriger plensbui ons uit ons zomersfeertje ontrukt. Na het avondmaal praten we nog wat na, checken we onze mails en zoeken sommigen al snel hun bedje op!