Thursday, March 29, 2007

Dag 4: College en ziekenhuis in Baguio


Van de kidnapping door Armando Ducat in Manila van meer dan 30 kinderen in echte Dirty Harry-stijl - om de nationale en wereldaandacht te trekken op de corruptie in dit land en de sociale onrechtvaardigheid- hebben wij hier niet zo veel gemerkt: voor de studenten gaan nl. de eerste colleges van start.
Na een welkomstwoord door de Dean van het College of Medicine krijgen we een presentatie over het onderzoek naar de dengue-mug in een lokale gemeenschap. Zo kan de ziekte makkelijk worden bestreden door een grotere netheid van de omgeving waardoor de larve zich niet kan ontwikkelen in het stilstaand water van rondslingerende autobanden, plasticflessen of -zakken. Daarna krijgen we een overzicht van de activiteiten van het MOMFI, de Medical Outreach Missions Foundation, Inc. Deze organisatie van geneeskundestudenten organiseert meermaals per jaar een zending in de bergen om er de eerste medische zorgen toe te dienen aan de bergbewoners die in normale omstandigheden zelden of nooit een dokter zien. Aangezien dit vrijwilligerswerk is en men voor de aankoop van medisch materiaal, geneesmiddelen, enz. aangewezen is op giften, overhandigen we hen 1000 euro uit de opbrengsten van de wekelijkse Zweetkelderbroodmaaltijden op dinsdag. Snel wordt ook contact gelegd met enkele van deze studenten en spreken we af om ‘s avonds samen een bezoekje te brengen aan de bioscoop.
Na de middag splitsen we ons op in groepjes en bezoeken we de verschillende diensten van het Universitair Hospitaal. Hoewel er momenteel minder patiënten zijn dan in een normale periode (de jaarlijkse graduation ceremony van leerlingen en studenten kost geld zodat er minder overblijft om aan de gezondheid te spenderen) maken enkelen een bevalling mee of ontmoeten een interessante doctora.
Na het ziekenhuis bekijken we snel nog even de e-mailberichten van het thuisfront, nemen we maaltijd en houden we een korte bespreking over onze eerste indrukken over Baguio, de colleges en wat we zagen in het ziekenhuis. Om snel daarna te verbroederen met onze Filippino-medestudenten voor een avondje cinema in de Super Mall...

2 comments:

Anonymous said...

Hartelijk dank aan Guido voor zijn dagelijks boeiend relaas. Ik heb inderdaad ook de blog 2006 (een aanrader voor iedereen)gelezen en prachtige momenten komen er nog aan! Profiteer van elk moment ter plaatse. Dit is een unieke ervaring met zicht "achter de coulissen" wat niet voor iedereen is wegelegd. Pas nadien zal er echt beseft worden wat jullie allemaal hebben meegemaakt, zonder te spreken van deze hechte band die zal ontstaan tussen een groep toekomstige collega-dokters!

Anonymous said...

Hartelik dank aan Guido, die ons de reis thuis laat mee volgen.Als ouder van één van de studenten kijk ik er iedere dag naar uit.

yves